Sultan Mehmet’in tahta geçmesinin tarihi hicretin 816’sında (miladi:3 Nisan 1413-22 Mart 1414) vaki oldu.
Sultan Mehmet Rumeli’de kardeşi Musa ile meşgul iken Karamanoğlu hücüm etti. Yürüdü. Bursa’yı yaktı,yıktı. Karamanoğlu böyle kötü hareket edince Sultan Mehmet işitti. Bursa’ya geldi. Önce İsfendiyar’a elçi gönderdi:
“-Ya sen gel, ya oğlanlarından birini orduma gönder. Yoksa hazır ol ki işte üstüne geldim.” dedi.
İsfendiyar dahi bu haberi işitince hemen oğlu Kasım Beğ’i elçiyle birlikte gönderdi. Bu yandan Sultan Mehmed, Germiyanoğlu’na da elçi gönderdi:
“-Karamanoğlu’nun benimle düşmanlığını gördün. Şimdi onun üzerine yürüyorum. Senin dahi benimle dostluğunu göstermek gerek. Ben onun üzerine Seyitgazi’den gideceğim. Oradan Akşehir’e çıksam gerek. Sen dahi askerime azık gönder. Yoksa sende hazır ol sana da gelirim.” dedi. Germiyanoğlu:
“-Ben de orduna geleyim ve askerine azık göndereyim” dedi. Öyle de yaptı. Çok azık gönderdi. Ta hünkar o memlekete gidip gelinceye kadar Germiyanoğlu’nun gönderdikleri bitmedi. Daima geldi. Karşı durmadı.
Sultan Mehmet büyük ordu topladı. Doğru Karaman’a yöneldi. Akşehir’e çıktı. Vardı. Vardığı gibi Akşehir’in hisarını verdiler. Akşehir’den Ilgın’a gitmek istedi. İşitti ki Karamanoğlu, Çigel’den gelirmiş. Sultan Mehmet Han, kulu Bayazid Paşa’yı karşı gönderdi. Çigel’de savaştılar. Oradan Konya’ya yöneldiler. Karamanoğlu geldi, karşıladı. Konya ovasında uğraştılar. Karamanoğlu Mehmet Bey ele girdi. Büyük oğlu Mustafa dahi ele girdi. Sulh ettiler. Akşehir, Seydişehir, Okluk, Beyşehir, Kırşehir, Sivrihisar, Camardı, Uçhisar ve Niğde’yi bunlara verdi. Tamam sulh etiler. Sultan Mehmed, Karamanoğlu’na hil’at verdi. Sancak verdi. Tavla ile at, katır ve deve verdi. Gönderdi.
Karamanoğlu ordunun ucuna varınca at oğlanlarının atlarını ellerinden aldı. Dedi ki: “Düşmanlığım ta kıyamete kadar bakidir.”
Kaynak: Atsız(1992) Aşıkpaşaoğlu Tarihi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi
