Malumunuz günümüzde hemen her an her birimizin elinin altında telefon, tablet ya da bilgisayar var artık. Dolayısıyla yaşantımızın önemli bir parçasını bu elektronik cihazlarla birlikte geçiriyoruz. Hele birde bu cihazlarda internet ortamımız varsa ki çoğumuzda bu imkan var. İster istemez sosyal medyada geziniyor, beğendiğimiz bir paylaşım karşımıza çıkarsa bu paylaşımlara; ifade bırakıyor, yorum yapıyor ya da kendi profilimizden de paylaşarak katkı sunuyoruz.
İşte bu gezinmelerim sırasında benimde karşıma dün hayata dair güzel bir hikâye çıktı. Dayanamadım kendi facebook profilimde paylaştım. Pervasız Gazetemizin okur kitlesinin genişliğini düşününce de bu kısa ama son derece etkili paylaşımdan/hikâyeden, dersler çıkarılabileceği fikri ile sizlere de ulaştırmayı ve konu hakkında düşünülmesini istedim.
Hikâyemiz şu şekilde,
Bir Japon bilgesi, deniz kenarında kumlar üzerinde oturmuş, meditasyon halindedir.
Delikanlının biri, ona yaklaşır ve lütfen beni öğrencin olarak kabul et der.
Bilge, parmağıyla kumların üzerinde düz bir çizgi çeker ve delikanlıdan çizgiyi kısaltmasını ister.
Genç, avuçlarıyla çizginin yarısını siler.
Bilge bunun üzerine delikanlıya git öğren ve öyle gel der.
Aradan bir ay geçtikten sonra delikanlı tekrar gelir.
Bilge, yine bir çizgi çizer ve yine delikanlıdan çizgiyi kısaltmasını ister.
Delikanlı, bu kez çizginin yarısını avucu ve dirseğiyle kapatır.
Bilge, yine kabul etmez ve ilk seferde olduğu gibi delikanlıya; git, öğren de gel der.
İki ay sonra delikanlının yanına geldiğini gören Bilge, tekrar kumların üzerine bir çizgi çeker ve kısaltmasını ister.
Delikanlı, çok düşündüm ama bulamadım. Siz kısaltın der.
Bilge, çizginin yanına daha uzun bir çizgi çeker ve şimdi kısaldı der !
Bu hikaye, Japon kültüründe gelişmenin, ilerlemenin yolunu gösteren sırlardan biridir. Bahsi geçen hikâye hayatımızın her alanına uygulanabilir/adapte edilebilir.
Sonuç: Düşmanlığa ve diğer insanlarla boğuşmaya hiç gerek yoktur. Çünkü sen olgunlaşıp ilerlediğinde, onlar kendiliğinden yenilgiye uğrar ve geride kalırlar.
