Sevgi seninle eşdeğer, sevgi seninle paralel..Sevgiyi seninle birleştirdim, sevgiyi seninle özdeşleştirdim.Sevginin adı sendin,
Hisler sen, sevgi sen, aşk sendin,
Biliyorum, “ çocuk gibiyim” hatalıyım…
Hasreti çekmiş, gözyaşı dökmüş bir sevenin gözyaşları dökülen… Yoksa ne şiir, ne makale yazdıklarım..Şairlik şairlerin, yazarlık yazarların olsun..
Sevgiyi seninle özdeştirmişken, hasretinle, sensiz, yalnızlıkla kalırsam..
Biliyorsun “SENİ ÇOK SEVİYORUM” da benim sevgimi anlamaz, bu sevgide beni suçlarsan…
İşte senin karşında en çok korktuğum….
****
Senden önce his yoktu, sevgi yoktu,
Senden önce gönlümde ne varsa sildim,
Senden önceki zamanları tükettim.
Artık sevginin adı sensin, sen kendini ne kadar sevebilirsen, senden de seni kıskanıyorum, seni senden daha çok seviyorum,
Sevmek böylesine tehlikeli olmamalı..
Sevmemeliyim seni böylesine,
Bazen ben kendimi de anlayamıyorum,
Üzüyorum seni ya “inan ki elimde değil” istemeden kırıyorum..
Yüzünden, hüzünlü bakışlarından anlıyorum..
İşte o zaman kendimden nefret ediyorum,
Korkuyorum söyleyemiyorum.
****
Bu nasıl bir sevda?
Bu nasıl bir aşk?
Her gün korkularla yaşamak..
En başta da seni kaybetmek korkusu…
Sevgi ve hisler korkularla yaşamamalı..
Lütfen, bir şeyler söyle..
Dargın gözlerle bakıp da gitme bana,
Darılma,
Öyle güzel ki gözlerin,
Sanırım dünya güzeli,
“Biliyorum, bu sevgide hatalı olan benim de”
Kır seni “delice” sevdiğim için kalbimi,
Yalnız sen darılma,
Kırılma,
Seni seven bir gönlüm var,
Kendimi sevgi uğruna ateşlere attım,
Çok sevdim seni ya,
Hislerime hâkim olamadım,
Hata yaptım, yanlış yaptım,
Sevgime, aşkıma, heyecanıma ver,
Ben yanına gelemem,
Benim korkularım var,
Sen çağır,
Uzat ellerini bana…
Elbette senin yanında,
Senin karşında,
Tüm korkularımı yeneceğim.
İnan bana...
