Giderken, sevdanı götürdün ya...
Hani sevgi dolu cümlelerin.
Yalandı belki hayat..
Belki dünlya yalan..
Hoşça kal demeden gitmenin hüznünü bıraktın belki.
Gerçek olan bir şey yok muydu ?
Yoktu belki sevdanın acısını çektirenler için..
düşündün mü giderken... kırık bir kalp bıraktığını, düşündün mü bir kalbi söküp attığını...
İnanması zor belki...
İnanılmaz...
Sen sevdayı unutmuşsun..
Seni seven birini bir yerde sevdasız, bir yerde aşksız bırakıyorsun..
Aşksız hayat yaşanır mı?
Sevdaya karşı bir haksızlık değil mi bu?
Gitmenin nedeni?
Anlamak zor, çözümsüz problemler gibisin; çözemediğim...
Oysa aşk çözümsüz değil, aşk hesapsız , kitapsız sevmektir..
Gitmenin nedeni neydi?
Kalbini başka birisine mi verdin?
oysa kalbini sen açmadığın sürece başka birisi asla olmazdı..
Suç kimde?
Seni sevende mi?
Yoksa senin sevgi sözlerinde mi?
HAni sevgi sözcüklerinde ben vardım..
Hani gülüşlerin..
Hani saçlarının güzelliği ile gönlüme doğan yüzünün güzelliği...
Hüzünle, acıyla, kederle bir yıkıntı bırakıp gidiyorsun..
Belki kızmalıyım..
Bağırmalı, çağırmalıyım..
Seni seviyorum..
Gitmene de bir şey diyemiyorum..
Karşında sevgi dolu kalbimin gururu kırılmış...
Sevgiyle dolu kalbim...ne kadar yokluğuna dayanamazsa da hala seni sevdiğimi bil...
Sen beni silip gittin...
yokluğunda hala seni seven gönlüm var.
Aşk acısını çekiyorum..
Ben hala bıraktığın yerdeyim.
Gözyaşları içerisinde,
Dönmek istersen,
Gönül kapım sana açık,
Dönmeni bekliyorum...