yaşamaya alıştıktan sonra ne kalır geriye kimler gider, kim kalır -kimi aradıysam yoktular- -sahi, kimlerdi ki onlar- sel de gider, kum da dağlar da kalkar gider bir çiğnem hüzün kalır tanınmaz olur yüzün bir avuç umut kalır -kalırsa- o da en sona kalır yaşamaya alıştıktan gayrı ne var ölüme, zuluma alışmaya. ahmet çuhacı