Öğretmenler mi? Onlar hâlâ yorgun, kırgın ve biraz da mutsuz… Üstelik cebimizdeki delik paralarla kahvemizi soğutmadan içmeye çalışıyoruz, fotokopi makinesi yine bozuluyor, öğrenciler hâlâ unutuyor… Ama yine de sınıfta duruyoruz. Çünkü öğretmenlik, bir günle değil, her gün yapılan küçük mucizelerle ölçülüyor.
Sevgili okur: Öğretmenleri sadece bir gün hatırlamayın. Onların değerini her gün bilin, yoksa tiyatro sahnesinde tek rolü oynayan biz kalırız; alkışları eksik, dekorları yanlış ve cebinde para olmadığı hâlde sahneyi terk etmeyen öğretmenlerle…