Sevgili Bedri Karayağmurlar, şiir gibi bir insandır. Ressamlığı ülke sınırlarını aşmıştır.
Her yaptığı tablo insanı hayrete düşürür. Renk uyumları, çizgileri, konuları az buz şeyler değildir. Ondaki ressamlık, doğuştan bir yetenektir. Onu bir de bilgiyle donatırsan ortaya nelerin çıkacağını varın siz düşünün. Öğretim üyesidir. Prof. sıfatını boşuna yazdırmamıştır adının önüne. Çizgi kadar şiirleri de öyküleri de resim yapar gibi içtendir, doğaldır, özgündür.
Beni yeni kiraladığı atölyesine çağırdı. Onunla sanat üzerine konuşmak başlı başına bir zevktir. Güzelliğin kendisidir. Masasındaki dergilere göz atarken gözüme ilişen yazıyla çok mutlu oldum; RH+ Sanat dergisinin Ocak 2011 sayısında, yarına kalacak Türk ressamlarını seçmişler. İçinde Bedri Karayağmurlar da var. Okuyunca öyle sevindim, mutlu oldum ki anlatamam. Bedri abim, alçak gönüllüdür. Pek konuşmak istemedi. Benim için arkadaşımın başarısı mutlulukların en güzelidir.
Ertesi gün Çarşamba toplantımız vardı. Bedri abimin başarısın orada söyleyince ortalık alkışa kesti. Arkadaşlar da çok mutlu olmuştu. Bazı güzellikleri yaşamak ne hoştur bir bilseniz. Toplantıda da teşekkür etti, sevincini dile getirenlere.
Benim için önemli olan insanın yüreğidir. Sanatıymış, şiiriymiş, resmiymiş, bunlar hiç de önemli değil. Önce insan olmalıdır. Hele ikisi de bir arada bulundu mu…
MAVİ BULUT
Uzak bir akşamın sabahında
Uyandığında yapayalnız
Ayrılık hüznü yaşlı bir şarkının eşliğinde
Geldiğinde pencerene
Mavi bir bulutun gülüşüyüm
Merak etme
İyiyim
Yaralarımı sarıyorum kıyılarında
Yok olmuş kervanlardan arta kalan
Bir avuç eski ve nemli tuz odalarımda
Terli saçlarının kesik izleri tam ortasında yüzümün
Bir düşü bölüştük
Mutluluk yanılsamalarında yitirdik günleri
Bütün aşkları andık durmadan
Sevmek
Ölmek
Sensiz olmaz
Yaşamaksa işte bu
Falan
Değişimi unuttuk
Açık bir kitaptan bize gülen bir bilgenin
Yüzüne vurduk yalancılığını
Sıradan bir öyküye dönüştük
Kitaplar yazmaz
Hüznümüz kendimizde kaldı emanet
Gördün işte bir mavi buluta dönüştüm.
(Bedri Karayağmurlar)
