yaşamaya alıştıktan sonra
ne kalır geriye
kimler gider, kim kalır
-kimi aradıysam yoktular-
-sahi, kimlerdi ki onlar-
sel de gider, kum da
dağlar da kalkar gider
bir çiğnem hüzün kalır
tanınmaz olur yüzün
bir avuç umut kalır
-kalırsa-
o da en sona kalır
yaşamaya alıştıktan gayrı
ne var
ölüme, zuluma alışmaya.
ahmet çuhacı
