Çıkar Yok, Amaç Büyük
Gönüllü sahaya çıktığında karşılığında ne maaş, ne prim, ne de ödül bekler. Onu harekete geçiren şey, karşısındaki insanın hayatıdır. Bir canı kurtarmak, bir yaralıya su uzatmak, bir çocuğun elini tutmak… Belki de gönüllülüğün sırrı, insanın içindeki en saf iyilik duygusudur.
Paylaşmanın Mutluluğu
Bir gönüllü, zamanını, emeğini, bilgisini paylaşır. Yorgun düşer ama vicdanı hep rahattır. Çünkü bilir ki, paylaştıkça büyür insan. Afet anlarında gönüllülerin gözlerindeki ışık, aslında insanlığın ortak vicdanıdır.
“Benim de Bir Katkım Var” Duygusu
Gönüllülüğü ayakta tutan bir diğer motivasyon da aidiyet hissidir. İnsan “ben de bir işe yarıyorum” dediğinde, varoluşunun anlamını bulur. Afetlerde gönüllüler sadece enkaz kaldırmaz; aslında toplumun moralini, umudunu da kaldırır.
Nesilden Nesile Aktarılan Değer
Bizim kültürümüzde imece vardır, yarenlik vardır, komşuluk vardır. Gönüllülük aslında bu değerlerin günümüz dünyasındaki karşılığıdır. Çocuk, babasının afet bölgesine koştuğunu gördüğünde, yarın aynı yola çıkacaktır.
Son Söz
Gönüllülük bir maaş bordrosu değil, bir vicdan muhasebesidir. Gönüllüyü sahaya süren şey para değil, kalbinin sesi, vicdanının çağrısıdır. İşte bu yüzden gönüllülük, afetlerde unutulan değil,
hatırlanması gereken altın anahtardır.